سفر به بیت المقدس و بیت الله الحرام

در سال ١٣٣٦ شمسی به زیارت مرقد مطهر حضرت زینب سلام الله علیها مشرف شد و ضمن گشت و گذاری در شام و عمان و دیدن بعضی از مراکز تاریخی و زیارت قبر حضرت موسی علیه السلام رهسپار بیت المقدس گردید. (این سفر در سال ١٩٥٧ میلادی ده سال پیش از جنگ اعراب و اسرائیل در ژوئن ١٩٦٧ انجام پذیرفت که قسمت شرقی بیت المقدس جزو قلمرو حکومت اردن بود.

بیت المقدس یک شهر معمولی نیست از نظر مذهبی و اعتقادی همه مسلمانان، مسیحیان و یهودیان برای آن احترام قائلند.
مسلمانان از نظر مسجدالاقصی که در صدر اسلام قبله مسلمانان بوده است.
مسیحیان از نظر تولد حضرت مسیح و وجود کلیساهای عظیم و قدیمی همچون کلیسای "قیامت".
یهودیان از نظر دیوار "ندبه" یا دیوار "مبکی".

مسجدالاقصی و دیگر آثار تاریخی و مذهبی که آنها را حرم میگویند در قسمت شرقی مسلمان نشین شهر واقع شده است. در محوطه حرم جائی را نشان میدهند که پیامبر اکرم (ص) شبی که از مسجدالحرام به مسجدالاقصی آمد و از آنجا به معراج رفت. در محوطه حرم قطعه سنگ بزرگی بنام "قبه الصخره" یا "صخره معلقه" وجود دارد که بین زمین و آسمان آویزان است. پیامبر اسلام هنگام عروج به آسمانها روی این سنگ ایستاده بودند.

در زمستان سال ١٣٤٨ شمسی به زیارت مکه معظمه و مدینه منوره توفیق پیدا نمود. مجموعه این سفر روحانی بطور مفصل در سفرنامه ای توسط حضرتشان تنظیم شده است که در اینجا فقط به مطلبی تحت عنوان "چرا به مدینه میرویم؟" از سفرنامه مزبور اشاره میگردد:
رفتن به مدینه برای حجاج الزامی نیست و جزء اعمال حج محسوب نمیشود و اگر کسی به مکه مشرف شود و همه اعمال حج را بجا بیاورد ولی به مدینه نرود و مرقد مطهر پیامبر اکرم (ص)  و همچنین قبور چهار امام را در بقیع زیارت نکند بخصوص اگر شیعه و ایرانی باشد که از راه دور رفته و علاقمند به اهل بیت پیامبر (ص) نیز باشد، واقعآ سعادتی است که انسان توفیق یابد به هنگام تشرف به مکه جهت اعمال حج از شهر مدینه نیز دیدن کند و جائی را که سالها مسکن پیغمبر اکرم (ص) بوده است را مشاهده نماید.

امام صادق (ع) فرمود: هر گاه کسی از شما حج بجا آورد، بایستی حج خود را با زیارت ما تکمیل نماید زیرا حج با زیارت ما کامل میشود.